Elsjen Roelofs wordt verdacht van het vergiftigen van haar man, Jan Alberts. In maart 1767 komt zij in het gevang van Assen terecht, waar ze op haar berechting moet wachten tot het kind dat zij verwacht geboren is.  In de eenzaamheid van de gevangenis wordt een meisje geboren. Het wordt meteen bij Elsjen weggenomen. Daarna rest haar niets meer dan de kale muren van het gevang en het nachtelijk bezoek van Janna, de enige vrouw die zich over haar ontfermt. Aanvankelijk wil Elsjen niets van haar weten, maar gaandeweg begint ze haar te vertrouwen. Elsjen vraagt om papier en inkt en begint aan een verslag van haar leven.  En zo, al schrijvende, kijkt Elsjen terug op haar leven. Ze groeit op op een boerderij; haar vader overlijdt als ze nog heel jong is. Thuis ervaart ze weinig liefde: haar moeder is zwak, haar oma (Otie) regeert het huis met harde hand. Alleen met haar broer Barteld heeft ze een goede band, en met een oude vrouw, Lieven, die haar liefde voor de natuur bijbrengt. Maar deze contacten worden door Otie verboden. Als Otie sterft, dwingt zij Elsjen de belofte af dat ze alles zal doen om de boerderij te dienen. Daarom gaat ze onder dwang een verstandshuwelijk aan en verbreekt de relatie met de jongen van wie ze houdt. Elsjen wordt er doodongelukkig van en vergiftigt – uit pure onmacht – haar man met rattenkruid. Uiteindelijk komt Elsjen in de gevangenis door het lezen van het bijbelboek Job tot besef van schuld, maar ook tot aanvaarding van haar lot. Zo komt ze in het reine met God.

Achtendertig nachten is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. 'k Vond het echt een heel mooi boek. Het verhaal boeid je echt van het begin tot het eind. Prachtig geschreven, over schuld, beloftes, verlangen, geloof en hoop.